Να παλεύεις με το αυτονόητο...
Να πλάθεις αδιανόητα μεγέθη...
Να μην σε χωράει η Γη...
Και να σε κρύβει ένας κόκκος άμμου...
Να ζωγραφίζεις το Ξωτικόδασος...
Με μπογιές στο μυαλό σου...
Να μπλέκεις τους κόσμους...
Κανείς να μην αντιλαμβάνεται το "πραγματικό" γύρω σου...
Αόρατος σαν άνεμος...
Ορατός σαν ουρλιαχτό...
Απόηχος μιας ζωής που δεν έπεισε...
...τον εαυτό της...
...για την έννοια της ύπαρξης...