Να πλάθεις αδιανόητα μεγέθη...
Να μην σε χωράει η Γη...
Και να σε κρύβει ένας κόκκος άμμου...
Να ζωγραφίζεις το Ξωτικόδασος...
Με μπογιές στο μυαλό σου...
Να μπλέκεις τους κόσμους...
Κανείς να μην αντιλαμβάνεται το "πραγματικό" γύρω σου...
Αόρατος σαν άνεμος...
Ορατός σαν ουρλιαχτό...
Απόηχος μιας ζωής που δεν έπεισε...
...τον εαυτό της...
...για την έννοια της ύπαρξης...
5 comments:
afierwmeno
http://metafragmenoi.blogspot.com/2006/11/blog-post_22.html
(kai oi stixoi edw
http://metafragmenoi.blogspot.com/2006/11/comme-on-pas-le-choix-il-nous-reste-le.html)
Πω-πω!!!
Πανέμορφο κομμάτι...
Κλέο... μην είσαι τόσο καλή μαζί μου γιατί θα σε τρελάνω στα μπισκότα μετά...
Σκεφτήκαμε με τον Αδανή να σου στείλουμε αληθινά μπισκότα... τι λες;
Υ.Γ. Σ'ευχαριστώ
άμα είναι να ξυπνήσω μια μέρα τριγυρισμένη από ξωτικά που θα μου φέρνουν μπισκότα... μμμμ... πώς μπορώ να πω όχι; :-)
εγώ πάντως προτείνω να τα ταΐζεις στον Αδαή με γαλατάκι κάθε βράδυ για να ηρεμεί και να κοιμάται...
φιλάκια!
υ.γ. χαίρομαι που σου άρεσε το τραγουδάκι! είναι φοβερός ο συνδυασμός tiersen με noir desir
Αλήθεια το λέω να στείλω μπισκότα...
Από τρέλα μπόλικη ;)
Ο Αδαής για να φάει μπισκότα πρέπει πρώτα να τα βουτήξω σε αλκοόλ για ένα μήνα χεχεχε
Φύλλα...
do as u wish τρελο-telperion :-)
κι εγώ θα σου στείλω μουσικές κι ένα νεραϊδοδώρο-έκπληξη ;-)
Post a Comment